Ένα εκκλησάκι που φιλοτέχνησε Ακαδημαϊκός και ζωγράφος Δημήτρη Μυταράς, προκάλεσε την αντίδραση του Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ.κ. Νικόλαου, ο οποίος χαρακτηρίζει τα έργα τερατουργήματα.
Ο Μητροπολίτης αφαίρεσε την άδεια λειτουργίας από το εκκλησάκι Παναγία Καταφυγιώτισσα στο Σούνιο, επειδή δεν εγκρίνει τα έργα του σπουδαίου ζωγράφου.
Το εκκλησάκι που αγναντεύει τη θάλασσα του Αργοσαρωνικού στέκει αγέρωχο πάνω σε έναν λόφο ανάμεσα στις δύο παραλίες του κόλπου και είναι κατάλευκο. Κρύβει μέσα του ένα εντυπωσιακό εσωτερικό, αφού είναι απ’ άκρη σ’ άκρη «ζωγραφισμένο» με τοιχογραφίες του Δημήτρη Μυταρά.
Την Καταφυγιώτισσα ο Μυταράς τη ζωγράφισε το 2004. Ο κ. Ευάγγελος Βάκουλας, πρόεδρος τότε -και επίτιμος πλέον Πρόεδρος- του Πολιτιστικού Εξωραϊστικού Συλλόγου «Ο ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ» ανέθεσε στον Μυταρά την αγιογράφηση. «Μη φοβάσαι δεν θα κάνω τίποτα βλάσφημο» του είχε πει τότε ο καλλιτέχνης.
Δείτε τί είχαν πει πριν από δύο χρόνια ο πρώην δήμαρχος Σαρωνικού Πέτρος Φιλίππου μαζί με τον πρόεδρο του οικισμού κ. Χελιώτη
Τί είχε γράψει ο Δημήτρης Μυταράς για το εκκλησάκι
«Αγιογράφος δεν είμαι. Το έφτιαξα όπως το ένιωσα εκείνη τη στιγμή. Έβαλα ένα μάτι που βλέπει ο Θεός και ζωγράφισα τον Χριστό και την Παναγία. Και τεράστιους αγγέλους. Μπήκε ένας δεσπότης στο εκκλησάκι και μου είπε: “κ. Μυταρά, είστε καλά; Τι κάνετε; Πού είναι το τέμπλο; Οι άγιοί μας;”. Ήταν τόσο φοβισμένος, σαν να είχε δει τον διάβολο! Εγώ έτσι είδα τον Θεό. Τον Θεό τον βλέπω γύρω μου στη φύση! Ο Θεός καταγράφεται στον χώρο! Όταν προσφέρθηκα να εικονογραφήσω το εκκλησάκι, είπα ότι δεν θέλω χρήματα, όχι για να πάω στον παράδεισο, αλλά για να μη μου επιβάλουν οι άλλοι τις απόψεις τους. Το αποτέλεσμα μπορεί να ξενίζει, να μοιάζει προκλητικό, όμως το εκκλησάκι αυτό είναι μια προσευχή που πάντα χρωστούσα. Δεν είμαι φανατικά Χριστιανός, είμαι βαθύτατα Χριστιανός».
«…Ζωγράφισα το εσωτερικό μιας εκκλησίας κοντά στο σπίτι μου στο Σούνιο – βρίσκεται επάνω σε μια μικρή χερσόνησο όπου η θάλασσα περιβάλλει το χώρο. Πιστεύω αν υπάρχει Θεός, βρίσκεται εκεί. Η φύση είναι ζωντανή γεμάτη σκίνα και άγρια λουλούδια. Οι άνεμοι είναι καθημερινά γύρω σου και αισθάνεσαι την παρουσία τους.
Τα πουλιά γεμίζουν τον ουρανό, χελιδόνια, γλάροι, κότσυφες και σπουργίτια. ¨Όλα αυτά ζωγράφισα μέσα στο εκκλησάκι. Οι προσωποποιημένοι άνεμοι με τα ονόματά τους, δέντρα, καράβια και πουλιά, όλα εκεί.
Και στη μέση, ο Χριστός και η Παναγία.
Για μένα, ο Χριστός είναι η δυνατή Παρουσία ενός αληθινού επαναστάτη γεμάτου φλόγα που μίλησε συγκλονιστικά και πλήρωσε ακριβά γι’ αυτό. Μάταια προσπαθούμε να κάνουμε πράξη το Λόγο Του. Το εκκλησάκι αυτό είναι μια προσευχή που πάντα χρωστούσα. Όταν σταθείς εκεί, θα αισθανθείς την επαφή του Θεού καθώς φυσούν οι άνεμοι …»
